∆εν θα μπορέσω πραγματικά πότε να καταλάβω τι ειναι αυτό που ωθεί έναν ανθρωπο, να μπεί στην διαδικασία να προσβάλλει εναν άλλο απλά και μόνο γιατι δεν του αρέσει ή διαφωνεί μαζί του με κάτι. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι από την άποψή του για κάποιο θεμα, μέχρι την εμφάνιση του, τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, την εθνικότητά του, την ομάδα που ακολουθει ή οτιδήποτε μπορεί να αφορά μόνο εκείνον.
Τα τελευταία χρόνια, ιδιαιτερα από την καραντίνα και μετά (και πιο πριν βέβαια αλλα έχω την εντύπωση ότι τοτε διογκώθηκε το φαινόμενο) έχει παρατηρηθεί στα social media, μια τάση για bullying και για τοξική συμπεριφορα. Είναι γεγονός ότι η κατάσταση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει ξεφύγει αλλα είναι πλέον μέρος της ζωής και της καθημερινότητας μας και μας επηρρεάζουν σε όλους τους τομείς τους.
Το σίγουρο είναι ότι δεν γίνεται να συμφωνούμε με όλους ωστόσο το ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι οφείλουμε να σεβόμαστε τις επιλογές και τις απόψεις του άλλου, οταν δεν μας επηρρεάζουν και δεν μας δημιουργούν κάποιο πρόβλημα. Στην Ελληνική κοινωνία και όχι μόνο παρατηρείται το εξής αντιφατικό φαινόμενο:
Κάποιος γίνεται γνωστός/influencer με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Είτε θεμιτό, είτε αθέμιτο.
Ένα μεγάλο ποσοστό λοιπόν τον θεωρούν σκάρτο, δεν τους αρέσει, δεν συμφωνούν με αυτά που λέει και κάνει και γενικώς ρε παιδί μου “δεν γουστάρουν”. Μπράβο τους. Το πιο φυσιολογικό και πιο απλό που μπορεί να κάνει κάποιος για αυτό είναι α) τον ακολουθεί και απλά εκφράζει την άποψη του με κόσμιο τρόπο κι έτσι γίνεται μια πολιτισμένη και πολλές φορές εποικοδομητική συζήτηση β)Να μην τον ακολουθεί καν … και να μην του δίνει έτσι αξία.
Αλλά όχι! Οι περισσότεροι θα πανε και θα κάνουν follow σε εκείνους που θεωρούν “σαπίλα”, “λίγδα” και άλλα όμορφα “χαιδευτικά” και στα σχόλια θα βγάλουν όλο το κοκτέιλ κακίας και δηλητηρίου που έχουν μέσα τους. Και δεν καταλαβαίνω το λόγο!!!! Αυτά που βλέπω και διαβάζω κάθε μέρα σε σχόλια (τις περισσότερες φορές αθελά μου) ειναι τρομερά!! Από κατάρες και ψόφους, μέχρι “να σου πάρουν το παιδί”,”Κρίμα που σου έδωσε ο Θεός παιδί”, “πως εισαι έτσι ρε χοντρή”; “περιμένω να πεθάνεις απο το πάχος σου να δουμε μετά”, “ανώμαλε”, “βρωμοαλλοδαπέ” και άλλα όμορφα γλυκά λογάκια. Τα δε δάχτυλα των αναμάρτητων κοντεύουν να πάθουν αγκύλωση από το κούνημα και το σηκωμένο φρύδι έχει γίνει ένα με την ρυτίδα! Όσο για το ύφος;;; Εκατό καρδιναλίων και “εγώ στη θέση σου”, “το δικό μου το παιδί….”. Ίσα ρε μεγάλε… θα σου πέσει η τραγιάσκα!!!! Θα σου φύγει ο πόντος απο το καλσόν! Ηρεμία!!!
ΓΙΑΤΙ;;;; Δεν καταλαβαίνω ποια παρόρμηση σας κάνει να λέτε τέτοια πράγματα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζετε καν, που δεν σας ενοχλούν καν, που δεν σας επηρρεάζουν. Ποια ανάγκη σας εκπληρώνεται μέσα από αυτόν τον καταρράκτη οχετού;;; Τι θέλετε να παραστήσετε;;; Ότι είστε ανώτεροι; εξυπνότεροι; ομορφότεροι; και γενικά καλύτεροι;;;; Σας έχω νέα! ΔΕΝ είστε… γιατί απο τη στιγμή που νιώθετε ευχαρίστηση με το να προσβάλλετε ή να βρίσετε κάποιον δεν είστε ανώτεροι είστε προβληματικοί!!!
Σας έχω μια συμβουλή. Η ζωή είναι μικρή και αντί να ξοδεύετε αρνητική ενέργεια σε πράγματα που δεν σας αρέσουν, δεν τα πιστεύετε, δεν τα γουστάρετε, γυρίστε τους τη πόρτα και πείτε απλά ένα καλό λόγο σε εκείνα που σας ταιριάζουν. Κι εσείς θα νιώσετε καλύτερα αλλά και οι γύρω σας. Και θα αποσυμφορηθεί λίγο αυτό το πέπλο αρνητικής ενέργειας που μας έχει σκεπάσει όλους!
Η ζωή είναι μικρή, μην τη γεμίζετε με τοξικότητα… ζήστε τη ζωή σας όπως θέλετε εσείς χωρίς να ασχολείστε με το πως την ζουν οι άλλοι!!!
Δεν θα χάσετε κάτι.. κερδισμένοι θα βγείτε!